Þannig hljómar frægur frasi félags skotvopnaeigenda í Bandaríkjunum. 

Það sama má segja um hvaða tól og tæki sem er: það er ekki tækið sem slíkt sem er slæmt, heldur er raunin sú að hægt er að misnota öll tæki. Hægt er að nota bíl til að hringspóla á skólalóð. Hægt er að nota hamar til að brjóta rúður í verslunum. 

Hægt er að misnota hvað sem er.

Verðtryggingin er slíkt tæki. 

Verðtryggingin var upphaflega búin til sem svar við óðaverðbólgu, en óðaverðbólga er þegar kostnaður á vörum, þjónustu og launum hækkar stjórnlaust. Vilji fólks var ekki nægilega gott tæki til að stoppa verðbólguna, og því bjuggu einhverjir snillingar til verðtrygginguna, sem þýddi einfaldlega að þeir sem lánuðu pening, fengu aftur jafnverðmætan pening til baka, sama þó að verðgildi peningsins hefði breyst. 

Þetta var sanngjarnt og gott ráð.

Gekk þetta vel í nokkra áratugi, en ekki lengur. Verðbólgan er farin af stað aftur, þrátt fyrir verðtrygginguna, og hugsanlega vegna hennar - þar sem hún tryggir að eigendur sparifjár tapi engu þó að þeir leiki sér svolítið með hagkerfið. Þeir sem eru tryggðir með verðtryggingum, geta einfaldlega ekki tapað. Hins vegar geta skuldarar tapað öllu sínu á einu bretti vegna verðtryggingar.

Þetta er frekar snúið, en jafnframt sáraeinfalt. Spurningin er einföld: hvort viljum við að eigendur taki á sig þá áhættu að tapa eigum sínum, eða að skuldarar sökkvi einfaldlega dýpra í skuldafenið? Valið er skýrt. Eigendur eru ekki í hættu, en skuldarar eru það. Vegna verðtryggingar.

Það versta við ástandið er ekki verðtryggingin sem slík, heldur sú staða sem komið hefur upp, að skuldarar eiga enga kosti í stöðunni aðra en að hafa lán sín verðtryggð. Íslendingar geta ekki tekið lán á sömu kjörum og aðrir Evrópubúar, því að steypueignir á Íslandi eru ekki metnar jafn mikils á alþjóðamarkaði og þær eru metnar innanlands. 

Vandinn er sá að það eru engin úrræði fyrir skuldara, á meðan eigendur hafa endalaus úrræði. Af hverju hjálpa eigendur ekki skuldurum upp úr súpunni?

Jú, svarið virðist frekar einfalt. Besta hugsanlega verkfærið á þessari jörð eru manneskjur, og því meira sem manneskjan skuldar, því meira þarf hún að vinna. Þetta er reyndar algjörlega þvert á grundvallarkennisetningar kristinnar trúar þar sem manneskjan er óendanlega verðmæt og skal ekki notuð sem tól eða tæki, heldur borin óendanleg virðing fyrir henni sem vitundarveru í sjálfri sér, og þar af leiðandi er manneskja allt annað og miklu meira en tól eða tæki.

Fyrir hverja vinnur manneskjan? Fyrir eigendur. Og hvert fer hagnaðurinn? Fer hann til þeirra sem vinna eða þeirra sem eiga? Ef þú værir eigandi myndirðu vilja henda frá þér þeim drifkrafti sem gefur þér sífellt meiri auð? Að sjálfsögðu ekki.

Þannig að hugsanlega er dýpsti vandinn við efnahagsástandið á Íslandi í dag sá að ekki er vilji til staðar til að jafna aðstöðu eigenda og skuldara. Og það er ljóst að ef ríkið reyndi að jafna þennan mun yrði hún strax upphrópuð sem ættjarðarsvikari og kommúnisti. 

Þetta er ekki ný saga, og engin auðveld lausn til staðar. 

Ef ríkisstjórnin gæti bara hjálpað skuldurum sem vilja losna við skuldir sínar upp úr þeim, og finna leið fyrir þetta fólk sem mun ekki kosta það alla sína ævi, þá væri ríkið á réttri leið. En það er erfitt fyrir ríkisstjórnina að finna leiðir fyrir fólkið, því það eru alltof margir hagsmunaaðilar með puttana á stöðum þar sem puttar eiga ekki að vera.

Ef ríkisstjórnin eða Seðlabankinn gæti boðið almenningi lán á kjörum sem eru ekki háð íslensku krónunni, hugsanlega í Evrum, og opnaði þannig fólki leið út úr húsnæðiskrísunni sem gæti skollið á árið 2009, og leið út úr síhækkandi skuldum vegna verðbólgu og verðtryggingar, þá væri þessi ríkisstjórn búin að tryggja sér mitt atkvæði í næstu kosningum, sama hvað á undan hefur gengið.

Þetta er hægt.

Myndir: 

Bjartsýni: SME Life Tips

Skammbyssa: Bali Buzz

Hamar: How Stuff Works

Björgunarhringur:Google Image Listing

Fen: Sparrowflight13: Magic in the Air

Glöð manneskja: American Chronicle

Verkamaður: Cringel.com

Þumalfingur: Blacknight Soluctions

Fyrst þegar ég las þá frétt að forseti íslenska lýðveldisins, herra Ólafur Ragnar Grímsson ætlaði að sæma allt íslenska landsliðinu í handbolta með fálkaorðunni, fór um mig svolítið af þessum hrolli sem kenndur er við kjána.

Ég hef til þessa litið á fálkaorðuna sem viðurkenningu fyrir merkilegan árangur einstaklings, og hef virt það mikils hversu vel rökstutt og vandað valið hefur verið ár hvert. 

En nú þegar heill hópur á að fá fálkaorðinu fyrir að ná góðum árangri á Ólympíuleikum, þá finnst mér eins og verið sé að gera lítið úr öllu því vandaða vali sem átt hefur stað áratugum saman, og hef á tilfinningunni að forsetinn sé einfaldlega svo mikill aðdáandi handboltans og geðshræringin svo mikil, að hann vilji gefa þeim orðuna af því að honum finnst þeir eiga skilið að fá hana. Ég trúi að þessi tilfinning sé sönn og heiðarleg, en finnst þó ekki rétt að fara eftir henni.

Sjálfur er ég mjög stoltur af strákunum, en þarna finnst mér farið yfir strikið í fögnuði. Það er verið að víkja frá reglum um veitingu fálkaorðunnar, en reglurnar eru þannig:

Handboltalandsliðið á mikinn heiður skilið, en að þeir fái allir sem einn fálkaorðuna er algjörlega úr samhengi við allan minn skilning á heiðri og viðurkenningu fyrir ævistörf. 

Ég vil ekki vera leiðinlegur og mótmæla bara til að mótmæla. Þarna  er verið að brjóta mikilvæga leikreglu og ætlast er til að allir kinki kolli til samþykkis, án umhugsunar, og að enginn bifi mótmælum. 

Það vil ég ekki gera.

Myndir og heimildir af vefsetri Forseta Íslands

Ég er að hugsa um algjörlega tilgangslausar vefsíður sem eru skemmtilegri en að láta sér einfaldlega leiðast, nokkuð sem ég reyndar upplifi það sjaldan að ég man varla hvað það er að láta sér leiðast. Ég spyr bara fyrir forvitni sakir.

Eins gott að ég komi með tillögu sjálfur:

Allir Southpark þættir frá upphafi (ókeypis vegna auglýsinga).

Mér fannst vanta eitthvað af leikgleðinni sem hefur einkennt liðið alla keppnina, enda lentu þeir á vegg þar sem franska vörnin stóð föst fyrir með markvörð á bakvið sem hirti alla vafasama bolta. Mig grunar að strákarnir hafi breytt svolítið hugarfarinu, ætlað að taka þetta, ætlað að vinna; en það hugarfar virkar einfaldlega ekki jafn vel og að taka hvern leik sem æfingaleik fyrir þann næsta á eftir.

Eitt það erfiðasta við að ná svona langt er að halda fullri einbeitingu og því hugarfari sem skilað hefur liðinu jafnlangt og það gerði. Ég hef nefnilega trú á að Íslendingar hefðu getað tekið franska liðið og geta það á góðum degi.

Frábær frammistaða engu að síður og er ég hæstánægður og gífurlega stoltur af strákunum, þar sem handbolti hefur verið sú íþróttagrein sem ég hef fylgst best með gegnum tíðina (fyrir utan skák). 

Framtíð handbolta á Íslandi er svo sannarlega björt.

	Íslendingar taka við silfrinu
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er eitt þegar barn hefur athyglisbrest eða ofvirkni, sem er beinlínis sjúkdómur, og annað þegar barn hagar sér á hátt sem hægt er að túlka sem ofvirkan eða þegar barnið hefur ekki þjálfað athyglisgáfuna nægilega.

Gott hjá Björgvini að vekja athygli á þessu máli. 

Ég starfaði við kennslustörf frá 1994 til 2004 og gríp ennþá inn í þjálfun og kennslu þegar ég hef tíma. Við störf mín hef ég kynnst fjölmörgum börnum og unglingum sem greind hafa verið með ofvirkni, og oftar sem ekki hef ég sem sérfræðingur í uppeldisfræðum verið ósammála greiningunni, en ekki haft neitt um það að segja þar sem að ég er ekki sérfræðingur í ofvirkni sem slíkri. 

Það eru fjölmargir lífrænir og félagslegir þættir sem geta valdið óþekkt hjá börnum. Dæmi um lífræna þætti eru alltof mikil sykurneysla, kyrrseta (við t.d. sjónvarp eða tölvuleiki) og óregla með svefn.

Félagsleg ofvirkni tel ég að birtist oft í skólastofunni, sem er því miður alltof sjaldan í takt við veruleikann sem börnin þekkja. Þekking í dag er ekki það sama og þekking var fyrir tíu árum. Ef þú vilt vita eitthvað geturðu einfaldlega gúgglað það og lært á mjög skömmum tíma. Börn eru farin að gúggla og við tölvuna kunna þau á youtube, wikipedia og Facebook, og geta verið ansi fljót að læra, og fengið upplýsingar sem eru jafnvel nákvæmari en í skólabókunum. Einnig geta þau lært stærðfræði á vefnum á síðum eins og rasmus.is.

Ef börnin upplifa það að skólastofan og kennarinn eru ekki í takt við tímann, verða þau einfaldlega óþreyjufull, og ef þeim finnst að verið sé að bæla þau niður og halda aftur af þeim með skólakerfinu, brýst hegðunin fram og getur litið út sem ofvirkni.

Ofvirkni samkvæmt mínum skilningi er sjúkdómur sem gerir viðkomandi ekki kleyft að einbeita sér, og þá er mögulegt að hjálpa viðkomandi með lyfjum eins og rítalíni. En svo eru önnur börn sem haga sér eins og þau séu ofvirk en eru það ekki í raun, og eru líka róuð niður með rítalíni. Sumir sérfræðingar segja að það sé skaðlaust. Ég er ekki sannfærður. Sérstaklega ef við ætlumst ekki bara til þess að viðkomandi sýni góða hegðun, heldur framúrskarandi árangur.

Mannshugurinn er svo dularfullur, víðfeðmur og lítt kannaður að ómögulegt er að vita hvort að lyfjagjöf sé hindrun í vegi þess að einhver verði framúrskarandi einstaklingur.

Reyndar hafa íslenskir sálfræðingar verið að vinna að bættum greiningaraðferðum á ofvirkni og eiga hrós skilið fyrir það, en þeir notast við alþjóðlega staðla til að styrkja greiningarferlið, sem er vonandi þegar byrjað að skila sér í betri greiningu til framtíðar. Maður á aldrei að leggja svona mál algjörlega í hendur sérfræðinga.

Foreldrar og forráðamenn verða að kynna sér málin og þurfa að geta treyst á eigin dómgreind og heilbrigða skynsemi, sama hversu mikill þrýstingur kemur frá kennurum, heimilislæknum og sérfræðingum. Öll lyfjanotkun er ákvörðun sem ætti að taka með gát. Afleiðingar lyfjanotkunar eru óútreiknanlegar, sérstaklega þegar við tengjum hana saman við hugtökin greind og hæfileika.

Þó að átta mánuðir séu liðnir síðan ég skrifaði þessar greinar sem ég vísa í hér fyrir neðan er tilvalið að kíkja á þær aftur og fjörugar umræður sem fylgdu í kjölfarið.

• 14 atriði sem þú vissir ekki um RÍTALÍN og OFVIRKNI af því þú nenntir aldrei að pæla í þessum málum
• Leyndardómurinn að baki velgengni ofvirknislyfja (methylphenidate) eða réttlæting nytjahyggjunnar

Myndir:

Strákar í stuði: ADHD Canadian Seeker

Fjörugur krakki: More4Kids.info

Börn úr Pink Floyd's The Wall: MTV

Eitt höfuð, tvö andlit: EraMinda

Hugverkið: Frontier Psychiatrist

	Handboltinn bjargaði honum
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt